دانشمندان مرکز تحقیقات هسته‌ای هلند مطالعات بر روی رآکتور هسته‌ای با معماری نمک مذاب توریوم را بعد از 40 سال دوباره از سر گرفتند.

شاید فکر کنید شبکه‌‌ی مش بی‌سیم، یک حقه‌ی بازاریابی برای خرید روتر‌ جدید وای‌فای است؛ حقه‌ای که می‌خواهد جیب‌هایتان را خالی کند. ولی شبکه‌ی مش بی‌سیم نسبت به روتر‌های معمولی و قدیمی که قبلا خریده‌ایم و هم‌اکنون در بازار به وفور یافت می‌شوند، مزایای قابل‌ توجهی دارد.

شبکه‌های مش بی‌سیم، مقاوم هستند، قابلیت خودپیکربندی دارند و کارآمد هستند. نیازی نیست برای تنظیم آن وقت خود را هدر دهید؛ شبکه‌های مش، مسلما بهترین و بالاترین سرعتی را که می‌توانید در خانه داشته باشید، برای شما به ارمغان می‌آورند. این ویژگی‌ها موجب راه‌اندازی چندین شرکت تولیدی برای عرضه‌ی سیستم‌های مش به کاربران خانگی و شرکت‌های تجاری شده است.

شبکه‌های مش، مسئله‌ی پوشش‌دهی را حل کرده‌اند. یک منطقه نسبتا بزرگ با بیش از  ۹۰ متر مربع مساحت در یک طبقه یا چند طبقه مسکونی یا اداری را - به‌ویژه زمانی که در آن هیچ زیرساختی برای استفاده از روتر وای‌فای و اکسس پوینت‌ بی‌سیم وجود ندارد - می‌توان با استفاده از شبکه‌ی مش پوشش داد. یکی از ویژگی‌های تمامی سیستم‌های مش موجود، سادگی کار است. حتی می‌توانید کارهای خود را توسط پنل‌های کنترل وب و با استفاده از رایج‌ترین روتر‌های وای‌فای انجام دهید.

شکل زیر میزان پوشش‌دهی یک روتر معمولی را در شبکه‌ی خانگی نشان می‌دهد.

شبکه‌ی مش بی‌سیم به چه معنا است؟

مفهوم شبکه‌ی مش بی‌سیم در سال ۱۹۸۰ و در آزمایشات نظامی مطرح شد و به‌صورت تجاری در سال ۱۹۹۰ دردسترس قرار گرفت. اما سخت افزار و طول موج رادیویی مورد نیاز در کنار هزینه و در دسترس بودن، عملا باعث شده است که این محصولات طی دو سال اخیر در اختیار کاربران قرار گیرد. به همین دلیل است که ما شاهد ورود و عرضه‌ی سیل‌آسای این محصولات به بازار هستیم.

شبکه‌ی مش، هر ایستگاه پایه را به‌عنوان یک گره در نظر می‌گیرد که به‌طور مداوم، اطلاعاتی در مورد شرایط شبکه با تمام گره‌های مجاور در کل مجموعه مبادله می‌کند. این روش به گره‌هایی که اطلاعاتی به بقیه نمی‌فرستند، اجازه می‌دهد از وضعیت گره‌های دیگر آگاه باشند. این اطلاعات ممکن است توسط یک زیرساخت ابری تأمین یا در فرم‌ور موجود در هر روتر گنجانده شود.

شبكه‌های مش تمام داده‌های عبوری از میان مجموعه‌ای از ایستگاه‌های پایه را دوباره ارسال نمی‌كنند. سیستم‌های موجود در بازار به‌طور پویا کانال‌ها و امواج رادیویی را طوری تنظیم می‌کنند که حداقل تداخل و بیشترین سطح پوشش احتمالی ایجاد شود. این روش منجر به سطح بالایی از توانایی انتقال می‌شود؛ به‌طوری که قابل مقایسه با سایر روش‌های WDS (سیستم توزیع بی‌سیم) و سیستم‌های مشابه نیست.

شکل زیر محدوده‌ی پوشش‌دهی را با استفاده از شبکه‌ی مش و در محیط خانه نشان می‌دهد.

متئو گست، رئیس سابق IEEE 802.11، می‌گوید:

قانون تمامی شبکه‌های بی‌سیم به این صورت است که «چگونه بیت‌ها را در کمترین زمان ممکن انتقال دهیم تا دیگران از آن‌ها استفاده کنند».

شبکه‌ی مش بی‌سیم این کار را بهتر از سایر WDS-ها انجام می‌دهد.

گست اشاره می‌کند در برخی موارد، گره مش می‌تواند یک بسته داده را به یک گره دیگر ارسال کند؛ در دیگر موارد، وجود یک سیگنال ضعیف و دیگر عوامل ممکن است باعث انتقال بسته از طریق گره‌های دیگر به ایستگاه اصلی مقصد شود که دستگاه بی‌سیم مقصد به آن متصل است.

بعضی از روترهای مش دارای امواج رادیویی «تک بانده در آن واحد» هستند که به‌عنوان توسعه‌ی هوشمند عمل می‌کنند. اما برخی از روترهای مش مانند آیرو، دارای ۲ یا ۳ باند رادیویی هستند. بیشتر بودن باندها توانایی ارتباط داده‌ای داخل گرهی، تغییر کانال‌ها به‌منظور مقابله با ازدحام، یا ادغام داده‌ی کلاینت و داده‌ی «بک‌هاول» در یک کانال را به شبکه می‌دهد.

هدف نهایی این است که از توانایی انتقال داده اطمینان حاصل شود. این توانایی باید برای انتقال جریان داده‌ی مدیا مانند فیلم‌های 4K (سرعت و کیفیت انتقال باید به‌گونه‌ای باشد که جریان داده به‌صورت تکه‌تکه یا با تأخیر زیاد پخش نشود) از یک گوشه‌ی خانه به گوشه‌ی دیگر یا بازی‌های تحت شبکه و ... مناسب باشد.

اگر یک گره خاموش یا خراب شود، سرعت شبکه‌ی شما کمی افت می‌کند؛ ولی از کار نمی‌افتد. در صورتی که حداقل یک گره بتواند با گره دیگری در ارتباط باشد، شبکه‌ی شما کاملا پا برجا است.

شما معمولا به یک گوشی هوشمند برای تنظیم اولین گره و پارامترهای شبکه و معرفی گره‌های دیگر به شبکه موجود، نیاز دارید. با اضافه کردن گره‌های دیگر به شبکه‌ی مش، این شبکه خود را دوباره و با توجه به شرایط جدید پیکربندی می‌کند.  اکثر سیستم‌های موجود دارای یک راهنما برای قرار دادن گره‌ها در مکان مناسب هستند. برخی از‌ آن‌ها از شاخص‌هایی روی گره‌ها استفاده می‌کنند؛ درحالی‌که برخی دیگر نیازمند نرم‌افزار روی گوشی هوشمند هستند. گست می‌گوید:

تلاش‌های مهندسی زیادی برای ساده‌ کردن برخی از موارد انجام شده است.

آیا سرمایه‌گذاری روی مش کار عاقلانه‌ای است؟

آیا این فناوری و پروتکل‌های اختصاصی ارزش بهایی را که می‌پردازید دارد؟ درحالی‌که Wi-Fi به‌صورت یک استاندارد و بسیار قابل اعتماد در میان تجهیزات و سازندگان مختلف باقی می‌ماند؛ هیچ دو سیستم تحت مش موجود در بازار، قابلیت کار با یکدیگر ندارند. پروتکل اولیه‌ی مش با نام 802.11h، وجود دارد؛ ولی معایب آن به حدی زیاد است که اکثر کمپانی‌هایی که در زمینه‌ی شبکه کار می‌کنند، آن را نادیده می‌گیرند. همچنین معرفی استاندارد جدید و بی‌ عیب و نقص در سال‌های آتی بسیار بعید به نظر می‌رسد. بزرگ‌ترین مشکل ارتباط شبکه‌های مش با یکدیگر به مباحث امنیتی و حریم خصوصی بازمی‌گردد.

واژه‌ی سازگاری در محصولات مربوط به شبکه‌‌ به سه دلیل مطرح است؛ فرض کنید پس از مدتی خواستار افزودن گره‌های بیشتری به شبکه هستید؛ ولی شرکتی که نودهای قبلی را از آن‌ خریداری کرده‌اید، قیمت‌ گزافی از شما طلب می‌کند یا پس از مدتی می‌خواهید شبکه‌ی خود را به‌روزرسانی کنید؛ در حال حاضر هیچ کدام از این اقدامات در شبکه‌های مش بی‌سیم امکان‌پذیر نیست.

از سوی دیگر، متمرکز شدن روی یک شرکت، میزان ریسک را افزایش می‌دهد؛ زیرا برخی از شرکت‌هایی که روی این شبکه‌ها کار می‌کنند، حالت استارت‌آپ دارند و تمامی استارت‌آپ‌ها موفق نیستند. حتی شرکت‌های معتبری ماننددی‌لینک، لینکسیس، نت‌گیر و تی‌پی‌لینک که در حال تولید سخت‌افزار شبکه‌ی مش هستند، درصورتی که منافع خود را در خطر ببیند و احساس کنند این شاخه از شبکه‌ برایشان سود‌آوری خاصی در پی ندارد، خط تولید خود را متوقف می‌کنند.

موارد بالا را در شش زاویه‌ی متفاوت می‌توان بررسی کرد:

• زمانی که به مشکلی برخورد کردیم، نمی‌توانیم از پشتیبانی فنی استفاده کنیم.
• سخت افزار معیوب مشمول گارانتی نمی‌شود (با این حال شرکت‌هایی که ورشکست می‌شوند ممکن است بخواهند برخی از قطعات را برای تعمیر و جایگزینی تأمین کنند).
• هیچ راهی برای خرید نودهای جدید برای گسترش شبکه وجود ندارد.
• برنامه‌هایی که برای گوشی‌های هوشمند به‌منظور سهولت کار و به‌صورت انحصاری عرضه می‌شود، قابلیت به‌روزرسانی نخواهند داشت.
• امکانات مبتنی‌ بر ابر، برای پیکربندی و مدیریت از کار می‌افتند، گر‌ه‌های مش با استفاده از آخرین به‌روز‌رسانی ارائه‌شده کار خواهند کرد و به‌روزرسانی جدیدی دریافت نمی‌کنند. 
• نقص‌های امنیتی در صورت کشف، به دلیل ارائه‌ نشدن به‌روزرسانی، رفع نخواهند شد. البته احتمال سوء‌استفاده از یک شبکه‌ی مش، توسط تولیدکننده‌ای که نتوانسته است محصول خود را بفروشد و در این راه ناموفق بوده، کم است.

در مقایسه با شبکه‌ی مش، می‌توان چرخه دوام روترهای Wi-Fi را در نظر گرفت. در این موارد، تقریبا پس از هر ۳ تا ۵ سال، نیاز به به‌روزرسانی برای استفاده از امکانات جدید شبکه وجود دارد. ولی برای این‌که از امکانات شبکه‌های مش به‌طور کامل استفاده کنید، نیازمند پرداخت ۷۰ تا ۱۵۰ دلار در هر سال هستید.

ساختن یک شبکه‌ی مش بهتر

آینده‌ی مش، گره‌های بیشتر و بیشتر نیست. در عوض، گره‌هایی که دارای انواع مختلفی از امواج رادیویی و سایر ویژگی‌ها هستند وارد عرصه خواهند شد. در حال حاضر، برخی از گره‌های مش دارای بلوتوث برای کنترل پیکربندی و کنترل شبکه‌ی شخصی و تا سه موج رادیویی Wi-Fi با پشتیبانی کامل از محدوده‌ی 802.11a/b/g/n/ac هستند.

گره‌های آینده از امواج رادیویی بیشتری استفاده خواهند کرد و دارای ویژگی‌هایی برای کنترل ترافیک بین گره‌ها به‌منظور انتقال داده از یک دستگاه به دستگاه دیگر خواهند بود. می‌توانند از 802.11ad/Wi-Gig برای انتقال داده‌های تصویری با کیفیت بالا یا زیگ‌بی و سایر استاندارد‌های خانگی استفاده کنند. اما چالش‌ این روزهای شبکه‌ی مش، سرعت، کارایی و سهولت است.

پروژه تیونینگ این لندرور دیفندر 110، کار کوچکی نیست و بسیاری از قطعات آن از نو سوار شده‌اند. شاسی آبکاری شده این ۲ دیفرانسیل افسانه‌ای با پوششی از جنس روی محافظت شده است تا در برابر فرسودگی و زنگ‌زدگی دوام بیاورد.

از جمله دیگر موارد تیون شده می‌توان به سیستم اگزوز ضدزنگ برند بورلا، رول‌کیج‌های اضافی و ترمزهای استیل ضدزنگ و تقویت شده، رادیاتور سفارشی و سیستم سوخت رسانی از جنس استیل ضدزنگ اشاره کرد. اما بزرگترین و مهم‌ترین تغییر این خودرو، زیر کاپوت آن قرار دارد.

پیشرانه استاندارد با نمونه‌ی ساخت شورولت LC9، با ۸ سیلندر Vشکل که ۳۲۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند و از طریق جعبه دنده اتوماتیک ۶ سرعته به تمام چرخ‌ها منتقل می‌شود، عوض شده است. در مورد مشخصات فنی اطلاعات زیادی داده در دسترس نیست جز اینکه مسلماً از دیفندر معمولی سرعت بیشتری دارد.

تیونر دیفندر در فضای داخلی خودرو نیز چندین دوربین، رهیاب ماهواره‌ای و چراغ‌های LED قرار داده است. همچنین سیستم صوتی کنوود با صفحه لمسی و قابلیت اندروید اوتو و اپل کار‌پلی، سرعت سنج‌های کلاسیک و صندلی‌های چرمی سیاه و ذغالی نیز از دیگر موارد اضافه شده است.

کار روی این خودرو با نام پروژه کینگزمن، از تیر ماه سال ۱۳۹۵ شروع شده بود که دقیقا هفته‌ی گذشته به اتمام رسید. پروژه‌های تیونینگ دیفندر نام‌های جالبی داشتند: پانیشر،آیرون‌هورس، بلک‌اوت و هانی بجر. چندی پیش نیز یک پروژه با نام وایپر وجود داشت که پیشرانه ۸ سیلندر LS3 با ۴۳۰ اسب بخار قدرت داشت و با قیمت ۲۸۵ هزار دلار، عرضه شد.

بسیاری از ما هر روز بعد از روشن کردن کامپیوتر یا موبایل با موج عظیمی از پیغام‌های ناخوانده روبه‌رو می‌شویم. ایمیل‌هایی از طرف همکاران یا مدیران که باید هر چه سریع‌تر پاسخ داده شوند، تبلیغات و اسپم‌ها نمونه‌هایی از پیغام‌های روزانه‌ی ما هستند. شاید ما به دیدن این حجم پیغام عادت کرده باشیم اما مطمئنا اگر به آن‌ها رسیدگی نکنیم وضعیت بدی پیدا خواهند کرد. مراحلی که در ادامه‌ی این مقاله‌ی زومیت بررسی کرده‌ایم کمک می‌کنند پیغام‌های خود را به‌طور منظم دسته‌بندی کنید:

۱- مرتب کردن یک کار روزانه است

مرتب کردن پیغام‌ها و ایمیل‌ها را به‌عنوان بخشی از کارهای ثابت روزانه‌ی خود در نظر بگیرید. همچنین این کار را به آخر وقت و زمانی که خسته هستید موکول نکنید. روزانه به طور منظم بخشی از زمان خود را به این کار اختصاص دهید.

۲- سیستم فایل‌بندی انعطاف‌پذیر داشته باشید

یکی از بهترین راه‌های منظم کردن ایمیل‌ها این است که یک سیستم فایل بندی منظم داشته باشید. اکثر سرویس‌های ارائه دهنده‌ی خدمات پیام رسانی، امکان فایل بندی را برای کاربران مهیا می‌کنند. می‌توانید برای هر فرستنده‌ای یک فولدر جدا درست کرده و ایمیل‌های مربوط به او را در آنجا قرار دهید. این کار دسترسی پیدا کردن به ایمیل‌ها را نیز در آینده آسان‌تر می‌کند.

۳- فایل‌ها را تمیز نگهدارید

یک برنامه‌ی هفتگی یا ماهیانه برای خود تنظیم کرده و فایل‌هایی که در مرحله‌ی قبل ساخته‌اید را مرتب کنید. ایمیل‌های بی اهمیت را پاک کنید. اگر احساس می‌کنید بعضی پیغام‌ها بهتر است به بخش‌بندی بهتری منتقل شوند، این کار را انجام دهید.

۴- از سیستم F.A.S.T استفاده کنید

بلافاصله بعد از خواندن ایمیل‌ها از این سیستم مرتب سازی استفاده کنید. این سیستم از ۴ مرحله تشکیل شده است: File (آن را در فایل مربوطه قرار دهید)، Assign (به شخص مربوطه ارجاع دهید)، Store (در صورت مهم بودن، آن را ذخیره کنید) و Trash (اگر احساس می‌کنید در آینده کاربردی برایتان ندارد، آن را پاک کنید)

۵- از فیلتر اسپم استفاده کنید

برخی مشاغل با یکسری کاغذ بازی‌های اداری در ارتباط هستند. اگر این اسناد مهم را از طریق ایمیل دریافت می‌کنید، بهتر است که یک فیلتر برای پوشه‌ی اسپم بگذارید و ایمیل‌های تبلیغاتی را بلافاصله پاک کنید. یا به فولدر دیگری انتقال دهید.

۶- با ایمیل کاری برای دوستانتان پیغام نفرستید

اگر با دوستان خود از طریق ایمیل در ارتباط هستید، آدرس ایمیل کاری خود را به آن‌ها ندهید. این کار نه تنها باعث از بین رفتن تمرکز کاری شما می‌شود، بلکه صندوق پیغام‌ها را نیز شلوغ می‌کند.

۷- آدرس ایمیل خود را منتشر نکنید

حواستان باشد که ایمیل خود را در کدام شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنید. اگر صفحه‌ی پروفایل لینکدینتان عمومی است یعنی همه می‌توانند به آدرس ایمیل شما دسترسی داشته باشند. این موضوع از این نظر خوب است که امکان تماس‌های کاری را برایتان مهیا می‌کند. و از طرفی هم توصیه نمی شود زیرا فیدهای شبکه‌های اجتماعی به راحتی به ایمیل شما دسترسی پیدا کرده و برایتان پیغام تبلیغاتی ارسال می‌کنند.

۸- سعی کنید همه‌ی پیام‌ها را بخوانید

سعی کنید هیچ پیامی را بدون خواندن پاک نکنید. یک بازه‌ی زمانی مشخص تعیین کرده و ایمیل‌هایتان را چک کنید. البته منظور این نیست که هر ۵ دقیقه یک بار این کار را انجام دهید. بازه‌های زمانی ۳۰ دقیقه یا ۱ ساعته تعیین کنید. این کار باعث می‌شود کارهای جدید با نظم دقیقی وارد شوند و به روند کارهای قبلی آسیبی وارد نشود.

۹- در ابتدا و انتهای روز کاری ایمیلتان را چک کنید

در ابتدا و انتهای روز ایمیل‌ها را چک کنید. انجام این کار در ابتدای روز، روند فعالیت‌های کاری شما را مشخص می‌کند. همچنین چک کردن آن‌‌ها در پایان روز نیز کمک می‌کند که برنامه ریزی مشخصی برای روز بعد داشته باشید.

در این دوره از مسابقات هایپرلوپ تیمی برنده بود که بتواند مسیر 1.25 کیلومتری را در کمترین زمان ممکن با بیشترین سرعت بپیماید.

"سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) دو تصویر از یک کهکشان فعال و یک سحابی قلب منتشر کرد.

شرکت چینی Tianyuan Garments از سال آینده سیستم رباتیک خیاطی خود را راه‌اندازی خواهد کرد و تغییر اساسی در صنعت پوشاک ایجاد خواهد شد.

یک تیم استارتاپی فعال در عرصه فناوری‌های ورزشی به نام "وی‌هوپ"(VHoop) یک "هولاهوپ" هوشمند مجهز به بلوتوث طراحی کرده است.

محققان به تازگی موفق شده‌اند که به مشاهداتی دست یابند که وجود برف را در مریخ تایید می‌کنند هرچند که این برف با آنچه ما در زمین با آن آشنا هستیم متفاوت است.