هدست واقعیت مجازی HoloLens متعلق به شرکت مایکروسافت نمایشی مجازی از دنیای واقعی ارائه می‌دهد و روزی برای کمک به فضانوردان عازم فضا خواهد شد.

خدمه زیرآب ماموریت NEEMO 20 هم‌اکنون در حال آزمایش این سامانه در طول اقامتشان هستند و این آزمایش از 20 جولای شروع شده است.

قرار بود یک هدست HoloLens به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاده شود اما با انفجار فضاپیمای دراگون در طول پرتاب در تاریخ هفتم تیر از بین رفت.

فضاپیمای CRS-7 (دراگون) متعلق به شرکت اسپیس‌ایکس مدت کوتاهی پس از اوج‌گیری از سکوی پرتاب منفجر شد. این سامانه بر فراز موشک فالکون 9 و از مجموعه پرتاب 40 واقع در ایستگاه نیروی هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا به فضا اوج گرفت، اما تنها چند دقیقه پس از پرتاب، فالکون دچار نقص فنی شد و بر فراز اقیانوس اطلس منفجر شد.

با این حال، نمونه‌اولیه هدست زیرآبی مزبور هنگام قرارگرفتن در مدار ارزشمند خواهد بود. این هدست به افراد حاضر در مرکز کنترل امکان نظارت بر فضانوردان را هنگام انجام عملیات خواهد داد و چنین موضوعی امکان مداخلات پزشکی بلادرنگ را فراهم می‌کند.

واژه NEEMO به معنای «عملیات ماموریت محیطی ناممکن ناسا» است و این ماموریت در زیستگاه تریلی‌مانندی انجام می‌شود که در 17 متری زیر آب و در آن سوی سواحل Key Largo واقع در فلوریدا قرار دارد.

این ماموریت بر تکنیک‌هایی تمرکز می‌کند که می‌توان از آن‌ها برای تفحص فضای عمیق مانند کنکاش سیارک‌ها یا مریخ استفاده کرد.

کنکاش منظومه شمسی به معنای تاخیر در عملکرد خدمه است زیرا زمان زیادی طول می‌کشد که امواج رادیویی به محل مورد نظر برسند و دوباره به زمین بازگردند. بر روی مریخ، تاخیر یک‌طرفه می‌تواند تا 24 دقیقه باشد و ماموریت NEEMO نخست تاخیرها بر روی زمین را بررسی می‌کند.

در ماموریت‌های پیشین در سال 2014، فضانوردان پیاده‌روی‌های فضایی زیرآبی را انجام دادند. در ماموریت حال حاضر فضانوردان گرانش‌های مختلف موجود بر روی سیارک‌ها را که خیلی پایین هستند، شبیه‌سازی خواهند کرد. آن‌ها همچنین گرانش بر روی مریخ که یک سوم گرانش بر روی زمین است را شبیه‌سازی می‌کنند.

ماموریت NEEMO 20 همچنین با بررسی مرجان‌ها به علم نانوفضا کمک می‌کند. گرچه ساحل Key Largo در فلوریدا غنی از مرجان است، دانشمندان متوجه شدند که مرجان‌ها به عمق بیشتر آب مهاجرت می‌کنند. محققان بر این باورند تغییرات آب‌وهوایی و افزایش دمای اقیانوسی مرتبط با آن، مرجان‌ها را مجاب به مهاجرت به نواحی خنک‌تر می‌کند.

در طول پیاده‌روی‌های فضایی زیرآبی، فضانوردان نمونه‌هایی از مرجان‌ها را جمع‌آوری کرده و آن‌ها را با خود به سطح می‌آورند.

آن‌ها همچنین فرستنده‌هایی را برای ضبطکردن داده‌های محیطی مانند عمق، جریان و دما برای نظارت بهتر بر محیط نصب می‌کنند. مرجان‌ها نشانگرهای عالی برای عملکرد محیط هستند
.