با کشف پنی‌سیلین در سال ۱۹۲۸ توسط الکساندر فلمینگ، آنتی‌بیوتیک‌ها راه خود را به درمان اکثر بیماری‌های عفونی پیدا کردند. بنابراین پزشکان به کمک آنتی‌بیوتیک‌ از بسیاری از بیماری‌های منجر به مرگ جلوگیری می‌کنند. در این بین یک واقعیت، تهدیدی بر درمان بیماری‌ها به‌حساب می‌آید.

جانداران چندیاخته‌ای در طول زمان به‌صورت مرتب تغییر می‌کنند و خود را با شرایط موجود تطبیق می‌دهند. از طرفی دیگر، باکتری‌های تک‌یاخته‌ای تغییرات بسیار سریعی در واکنش به محیط جدید تجربه می‌کنند و به همین دلیل طیف زیادی از این باکتری‌ها در مقابل آنتی‌بیوتیک مقاوم شده‌اند. این مسئله‌ به حدی اهمیت پیدا کرده است که سازمان ملل آن را هم‌ردیف بحران‌هایی چون HIV قرار می‌دهد.

در همین رابطه یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه ایالتی ارگان (OSU) به روشی تازه برای مقابله با این پدیده دست پیدا کرده‌اند. نتایج این پژوهش در مجله‌ی Journal of Antimicrobial Chemotherapy به چاپ رسیده است.

بر اساس اطلاعات منتشرشده، می‌توان راه‌حل این مشکل را داخل پپتیدی جستجو کرد که با مولکول PPMO درهم آمیخته است. پژوهشگران معتقدند این مولکول توانایی مقابله با آنزیم تولیدشده توسط یک باکتری به نام NDM-1 دارد. باکتری NDM-1 در کنار طیفی از ژن‌های موجود، مسئول مقابله با آنتی‌بیوتیک‌ها است.

از آنجایی که این ژن‌ها در بین تمامی انواع باکتری‌ها مشترک هستند، برای مقابله با پدیده‌ی مقاوم‌سازی تنها به یک مولکول PPMO احتیاج است. بدین ترتیب با ورود آنتی‌بیوتیک مولکول PPMO قدرت کنترل باکتری را با وجود ترشح آنزیم دارد.

در تحقیق انجام‌شده از آنتی‌بیوتیکی بنام مروپنم (meropenem)، دارویی با طیف بسیار وسیع از خانواده‌ی کارباپنم‌ها، استفاده شده است. این آنتی‌بیوتیک در درمان جانوران خونگرم همچون موش‌ها با عفونت e. Coli  یا اشریشیا کُلی و در حضور NDM-1، مؤثر واقع می‌شود. این آزمایش روی نمونه‌های انسانی تا سه سال آینده به مرحله‌ی اجرا خواهد رسید.

پروفسور بروس گلر، استاد میکروبیولوژی دانشگاه OSU در این مورد می‌گوید:

کارایی بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌های پرمصرف از بین رفته است و تمام باکتری‌ها نسبت به آن‌ها مقاوم هستند. این اتفاق باعث شده است که ما به دنبال ساخت دارو‌های جدید باشیم تا بدین ترتیب یک قدم از باکتری جلو بیفتیم. اما مشکل اینجا است که هر چه نسبت به ساخت داروهای جدید اقدام می‌کنیم، توانایی تولید محصولات کمتری خواهیم داشت. بنابراین اصلاح آنتی‌بیوتیک‌های موجود تنها راه حل به نظر می‌رسد، ولی به‌محض ایجاد هر نوع تغییر، باکتری‌ها سریع خود را با شرایط تطبیق می‌دهند و خود را نسبت به آن‌ مقاوم می‌کنند.

اگر دستاوردهای تحقیقاتی جدید به نتیجه‌ی قابل اجرا برسند، می‌توان امیدوار بود که بیماری‌های عفونی را با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها بدون عوارض جانبی درمان کرد. با این حال باکتری‌ها بسیار «باهوش» هستند و می‌توانند در چندین سال به شرایط جدید مقاوم شوند. بنابراین بعد از چند سال، مجددا به نقطه‌ی صفر بازخواهیم گشت.

با توجه به ضرورت بالای این مسئله، تحقیقات گسترده در زمینه‌ی مقاومت باکتری‌ها اهمیت بالایی دارد؛ شاید در آینده به روش‌های جدید و پایدارتری برای مقابله با مقاوم‌سازی باکتری‌ها دست پیدا کردیم.