طی سال‌های اخیر حرکت برندهای بزرگ جهان به سمت خودروی الکتریکی رشد چشم‌گیری داشته است؛ دولت هند نیز برای عقب نماندن از قافله، با وضع قوانین مورد نیاز برای سوق دادن صنعت خود به این سمت تلاش می‌کند، اما این تلاش با مخالفت خودروسازان فعال در این کشور مواجه شده است. 

انجمن خودروسازان هند قبلا در این مورد گفته بود که قصد ندارد فعلا برای الکتریکی کردن خودروهای تولیدی این کشور اقدامی کند و مطمئنا اگر خودرویی تولید کند تمام الکتریکی نخواهد بود. ماروتی سوزوکی هم در حال بررسی بازار است تا ببیند که آیا خودروهای الکتریکی قابل اعتماد و مناسب هستند. با این حال بیش‌ترین مخالفت از سوی مرسدس بنز انجام شده که اکنون یکی از بهترین و معتبرترین خودروسازان دنیا است. 

مرسدس بنز طی سال‌های اخیر با شیب ملایمی به سمت خودروهای الکتریکی حرکت کرده است و رونمایی از برخی مدل‌های مفهومی و ارائه طرح‌هایی برای تولید این نوع خودرو، نشان از عزم جدی برند آلمانی در این مسیر دارد. اما نمی‌توان درک کرد این مخالفت مرسدس بنز با دولت هند از کجا نشأت می‌گیرد و چه چیزی باعث شده است مرسدس همراه دیگر خودروسازان صنعت هند مخالف توجه به خودروی الکتریکی باشد. به همین دلیل نشریه تایمز اقتصادی مصاحبه‌ای با مدیر عامل مرسدس بنز در هند انجام داده است تا به دلیل این مخالفت پی ببرد. 

بر اساس گزارش‌ها، مرسدس بنز درخواست کرده است که دولت هند برای تغییر به سمت خودروهای تمام الکتریکی عجله نکند و اجازه بدهد با گذشت زمان دنیا به سمت خودروهای هیدروژنی متمایل شود. خودروساز آلمانی معتقد است که اجبار و اعمال زور در زمینه خودروهای الکتریکی می‌تواند باعث محروم شدن از گزینه‌های فناورانه بهتر شود. 

رولند فولجر، مدیر عامل مرسدس بنز در هند، می‌گوید:

تا سال ۲۰۴۰، تمام دنیا از خودروهای هیدروژنی استفاده خواهند کرد. از نظر من طرح اجباری برای الکتریکی کردن خودروها در سراسر کشور مانند از بین بردن ایده‌های خوب است. 

مرسدس اعلام کرده است که الکتریکی کردن صنعت خودروسازی در سراسر کشور هند قابل اجرا نیست. اعتقاد بر این است که طرح دولت هند نمی‌تواند موفقیت تجاری خودروسازان را تضمین کند و فناوری خودروی الکتریکی برای رسیدن به پیشرفت موتورهای احتراق داخلی، مسیر طولانی و پرپیچ و خمی در پیش دارد. به نظر می‌رسد نگرانی مرسدس بنز بیش‌تر به دلیل عدم وجود زیرساخت‌های مور دنیاز برای این طرح ملی در کشور هند باشد. 

 هنگامی که دولت هند در ابتدا برنامه‌های خود را برای اجباری کردن این برنامه اعلام کرد، کارشناسان صنعت خودرو شوکه شدند. به نظر می‌رسد که فناوری‌های دیگری مانند خودروی هیدروژنی پتانسیل بیش‌تری برای تجاری‌سازی داشته باشند. اجبار خودروسازان به تولید خودروهای تمام الکتریکی احتمالا باعث می‌شود آن‌ها از رسیدن به دیگر فناوری‌های احتمالی و ممکن دور شوند. 

فولجر ادامه می‌دهد:

در حالت ایده‌آل، قانون‌گذاران و سیاست‌مداران باید کاملا در جریان آن‌چه در دنیای فناوری اتفاق می‌افتد، قرار بگیرند؛ زیرا بازه ۵ تا ۱۰ سال یک دوره کوتاه در چشم‌انداز خودروسازان است. حداقل کاری که سیاست‌گذاران می‌توانند برای صنعت خودرو انجام دهند این است که اجازه بدهند اعتماد‌به‌نفس خود را حفظ کند. 

با اجرای این قانون معلوم نیست چه اتفاقی برای سرمایه‌گذاری‌هایی می‌افتد که قبلا در زمینه‌ی فناوری‌های دیگر انجام شده است. به گفته مدیر عامل مهم‌ترین خودروساز هند، کسانی که برای بلندمدت برنامه‌ریزی می‌کنند باید بدانند که طی دو دهه آینده تمام دنیا از خودروهای هیدروژنی استفاده خواهند کرد و از خودروهای الکتریکی به آن اندازه‌ای که گفته می‌شود استفاده نخواهد شد. 

فولجر می‌افزاید: 

آیا دولت می‌تواند صدها میلیارد دلار برای راه‌اندازی ایستگاه‌های شارژ و زیرساخت‌های مرتبط با آن سرمایه‌گذاری کند؟ اگر نمی‌تواند، چه کسی قرار است مخارج این لایحه را بپردازد؟ قطعا بخش خصوصی قادر نیست چنین بهایی بپردازد. اگر حتی دولت بتواند این سرمایه‌گذاری را انجام بدهد یا آن را جذب کند؛ آیا باز هم ارزش دارد که برای رسیدن به کاهش آلودگی محیط زیست به این روش (با اجبار) تلاش کرد؟

به گفته فولجر، حرکت به سمت خودروهای الکتریکی باعث ایجاد مشکلاتی در تقاضای برق جامعه خواهد شد که همین مسئله منجر به افزایش نیروگاه‌های تولید برق بیش‌تر و در نهایت آلودگی بیش‌تر می‌شود.

فولجر توضیح داد:

بله، با استفاده از مدل تولید برق مبتنی بر زغال سنگ، محیط زیست بیشتر آلوده خواهد شد. دلیل این است که تقاضا برای برق چند برابر خواهد شد. آیا دولت منابع مالی برای ارتقاء تمام تأسیسات حرارتی قدیمی را دارد؟ آیا می‌توان به‌طور کامل از آلاینده‌های زغال سنگ جلوگیری کرد؟ اگر پاسخ بله است، هزینه‌هایی که این برنامه‌ در بر خواهد داشت چه مقدار می‌شود؟

اظهارات مدیرعامل مرسدس بنز در هند بسیار جالب توجه است؛ با این حال او پیشنهاد کرد که خودروی هیبرید پلاگین ممکن است یک گزینه قابل قبول باشد. او اشاره کرد که این گزینه نیاز کمتری برای تولید زیرساخت ایجاد می‌کند و خودروی هیبریدی در نهایت ارزان‌تر از نمونه تمام الکتریکی هستند. با این وجود به نظر فولجر، این گزینه تنها یک راه‌ حل موقت برای کاهش آلودگی محیط زیست است.

بحران محیط زیست گریبان‌گیر ایران نیز شده و طی سال‌های اخیر بر پیچیدگی آن افزوده شده است. با این حال فقدان زیرساخت‌های لازم برای خودروهای الکتریکی و هیبریدی روند حل مسئله را با مشکل جدی مواجه می‌کند. عدم توجه به روند کنونی صنعت خودرو و جهت‌گیری برندهای معتبر دنیا، باعث شده است مشکلات زیادی گریبان‌گیر شهروندان شود. با وجود تمایل هموطنان برای خرید خودروهای پاک و سازگار با محیط زیست، به نظر نمی‌رسد که تا ۳۰ سال دیگر نیز اثری از چنین محصولاتی در بازار خودروی ایران باشد.