دارپا (DARPA) یا سازمان پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (Defense Advanced Research Projects Agency) موسسه‌ای است که ریشه‌ی بسیاری از نوآوری‌های دنیای فناوری به آن می‌رسد. فعالیت‌های این سازمان مرموز که به‌نوعی بازوی تحقیقاتی وزارت دفاع آمریکا محسوب می‌شود، گاهی یادآور داستان‌های علمی تخیلی است!

مثال: اکنون دارپا با برنامه بیوستازی (Biostasis) به‌دنبال مدیریت بدن انسان برای افزایش شانس سربازان مجروح و زنده ماندن آن‌هاست. دارپا می‌خواهد، با بهره بردن از زیست‌شناسی مولکولی راهی برای ارزیابی و احتمالا تغییر سرعت سیستم‌های حیات پیدا کند. چنین پیشرفتی می‌تواند موجب افزایش مدت ساعت طلایی شود. ساعت طلایی دوره‌ی زمانی بین آسیب‌دیدگی یا عفونت و اولین درمان و به‌عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل نجات جان سربازان در میدان جنگ تلقی می‌شود.

تریستان مک‌کلور بگلی، مدیر برنامه بیوستازی دارپا در بیانیه‌ای گفت:

حیات در سطح مولکولی، به مجموعه‌ای از واکنش‌های بیوشیمیایی مداوم وابسته است و ویژگی مشخص چنین واکنش‌هایی این است که همه آ‌ن‌ها به یک کاتالیزور احتیاج دارند.

مک‌کلور در ادامه گفت:

در سلول، این کاتالیزورها به شکل پروتئین‌ها و دستگاه‌های مولکولی بزرگی هستند که انرژی شیمیایی و جنبشی را به فرآیندهای زیست‌شناختی تبدیل می‌کنند. هدف ما با بیوستازی، کنترل این دستگاه‌های مولکولی و کاهش سرعت این روند است تا بتوانیم کل سیستم را کند کنیم و با مداخلاتمان، عواقب ناگوار آن را به‌کلی از بین ببریم یا آن را معکوس کنیم.

وزارت دفاع ایالات‌متحده اواسط ماه فوریه‌ی سال جاری میلادی اعلام کرد سربازان زخمی که در ساعت اول پس از زخمی شدن به درمان های مورد نیاز می‌رسند، ۹۸ درصد از موارد مربوط به زنده ماندن مجروحان ارتش را تشکیل می‌دهند. به این ترتیب، ارتش به‌دنبال آموزش‌های اضافی به پزشکان است تا به آن‌ها امکان مراقبت‌های فراتر از مرحله اولیه را بدهد.

ابتکار دارپا هنوز در مراحل اولیه است و دانشمندان این سازمان به دنبال روش‌های بیوشیمیایی هستند که نحوه‌ی مصرف انرژی مولکول‌ها در سطح پروتئین را کنترل کند. در حال حاضر برنامه بیوستازی روی توسعه و آزمایش فناوری‌های مدرن متمرکز است. فناوری‌هایی مشابه بیوستازی که می‌توانند در دیگر بخش‌های پزشکی هم با کاهش زمان واکنش و افزایش عمر مفید خون و سایر محصولات زیستی کاربردهای زیادی داشته باشند.

 ارتش ایالات متحده آمریکا علاوه بر این، به‌دنبال شیوه‌های دیگری برای بهبود توانایی بدن در پاسخ دادن و ترمیم جراحات است. اوایل سال جاری، پزشکان و پژوهشگران در سمپوزیوم پژوهش‌های بهداشتی نظامی در مورد داروهای تجدیدپذیر و استفاده از آن به ویژه برای بازسازی اندام‌ها، عضلات و بافت عصبی بحث کردند. کلنل دیوید سندرز، مدیر بخش توسعه مواد پزشکی ارتش ایالات‌متحده، گفت:

ما هنوز به آنجا نرسیده‌ایم. چیزی که می‌خواهیم توسعه دهیم، ابزارهای گوناگونی برای جراحان تروما و بازسازی است تا بتوانند نتایج درمان‌های خود را بهبود بخشند.

سندرز افزود که در استفاده از گرافت‌های مصنوعی برای جرقه‌ی رشد عضلات، عصب، عروق و بافت همبندی پیشرفت‌هایی حاصل شده است. پژوهشی که در سمپوزیوم مورد بحث قرار گرفت، آزمایش پرکننده‌هایی برای کمک به بهبود استخوان‌های آسیب دیده موش صحرایی آفریقایی بود که توانایی ترمیم نسبتا سریع زخم‌های ناخوشایند را دارد. سندرزگفت:

مجروحان زخم‌های شدید، به‌دلیل پوشیدن جلیقه و اعمال جراحی کنترل آسیب به‌طور چشم‌گیری امکان زنده ماندن را دارند. همچنین موارد شگفت‌انگیزی در زمینه‌ی پزشکی احیاکننده به‌وجود آمده است که عملکرد و فرم جنگجویان زخمی ما را بازسازی کند.