پس از سخنرانی مدیران AMD در رویداد بزرگ کامپیوتکس ۲۰۱۹ که خانواده‌ی جدید پردازنده‌های رایزن خود را معرفی کردند و خبر از عرضه‌ی آن‌ها در هفتم ژوئیه دادند، این فرصت برای کارشناسان پیش آمد که با فارست نورود (Forrest Norrod)، معاون ارشد AMD و مدیر کل گروه دیتاسنتر این شرکت صحبت کنند. سؤال ویژه‌ای که طی این جلسه از وی پرسیده شد، مربوط‌به «Road to Rome» بود؛ AMD در پاسخ به آن اعلام کرد پردازنده مزبور در سه‌ماهه‌ی سوم سال روانه‌ی بازار می‌شود.

یکی از نکات مهم این مصاحبه آن بود که فارست نام پردازنده‌های اپیک (EPYC) مبتنی بر ذن ۴ (Zen 4) را فاش کرد که  فراتر از پردازنده‌های رم (Rome) و میلان (Milan) بود. پردازنده‌ی جدید، جنوآ (Genoa) است که نام آن برگرفته از الگوی نام‌گذاری براساس شهرهای ایتالیایی است. فارست می‌گوید که ذن ۵ (Zen 5) نیز از همین الگو پیروی می‌کند؛ اما اطلاعات بیشتری درباره‌ی آن نداد. همچنین او گفت که هدف هر نسل، اطمینان‌یافتن از این موضوع است که معیارهای اولیه‌ی عملکردی در هر طراحی رعایت شده باشد و انگیزه‌ای پایدار برای عملکرد محاسباتی وجود داشته باشد. فارست چارچوب زمانی دقیقی برای عرضه‌ی جنوآ تعیین نکرد، فقط گفت که پردازنده‌ی میلان در اواسط سال ۲۰۲۰ روانه‌ی بازار خواهد شد. بنابراین، به احتمال زیاد باید در سال ۲۰۲۱ یا ۲۰۲۲ منتظر جنوآ بود.

درادامه، جدول کدنام‌های پردازنده‌های اپیک AMD را مشاهده کنید.

موضوع دیگری که مطرح شد، مربوط‌به ابررایانه‌ی فرانتیر (Frontier Supercomputer) بود که خبر آن به‌تازگی اعلام شده است. این ابررایانه که با استفاده از CPU و GPUهای AMD ساخته شده، قرار است قدرتمندترین ابررایانه‌ی جهان در سال ۲۰۲۱ باشد. این سیستم که سرعت پردازشی برابر با ۱.۵ اگزافلاپس دارد، به‌واقع کامپیوتری اگزااسکیل (exascale) است. اگزااسکیل‌ها، کامپیوترهایی با توان پردازشی یک کوینتیلیون (یک میلیارد میلیارد) عملیات در ثانیه هستند.

تصور همگان بر این بود که این کامپیوتر عظیم، ترکیبی از پردازنده‌های میلان و پردازنده‌های گرافیکی رادئون اینستینکت (Radeon Instinct) خواهد بود و نیز به‌جای PCIe یا CCIX، از Infinity Fabric برای اتصال CPU-to-GPU و GPU-to-GPU در آن استفاده خواهد شد. اما فارست گفت که در این ابررایانه از پردازنده‌های میلان استفاده نشده و درواقع، پردازنده‌ی جدیدی ویژه‌ی این پروژه طراحی شده است.

او تصریح کرد برای ساخت این پردازنده‌ی کاملا سفارشی، از روش معمول اینتل استفاده نشده است؛ یعنی، آن‌ها از لحاظ تعداد هسته‌ها، فرکانس و حافظه‌ی کش شباهتی به سایر تراشه‌های سیلیکونی ندارند. پردازنده‌های مرکزی فرانتیر به‌صورت کاملا سفارشی طراحی شده‌اند و قرار بود که بدون هیچ ویژگی دیگری، با لینک‌های IF پردازنده به پردازنده ساخته شوند. فارست در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا از IF در پلتفرم‌های دیگر استفاده خواهد شد یا خیر، تنها به تأیید این نکته اکتفا کرد که IF تنها رابط اتصال در فرانتیر است.

شاید دانستن این موضوع برای شما جالب باشد که شرکت AMD در زمان معرفی ابررایانه‌ی فرانتیر اعلام کرده بود پردازنده‌ی آن را برای استفاده در اختیار سایر شرکت‌ها نیز قرار خواهد داد.